ELEKTROLIZA JEST JEDYNĄ ZATWIERDZONĄ PRZEZ FDA METODĄ TRWAŁEGO USUWANIA NIECHCIANEGO OWŁOSIENIA.
1875: WYNALEZIENIE ELEKTROLIZY

Doktor Charles Michel był chirurgiem polowym w armii konfederackiej podczas wojny secesyjnej i nie była mu obca trauma związana z ranami odniesionymi w bitwie. Jako okulista nie wahał się przed praktykowaniem makabrycznych metod usuwania rzęs, o których wcześniej wspominano. Blizny i reakcje na rany, które pozostawił, skłoniły jednak doktora Michela do szukania innego sposobu.

Tak jak laser jest dziś postrzegany jako "modna" technologia medyczna, tak w XIX wieku eksperymentowano z elektrycznością jako uniwersalnym lekarstwem. Ten medyczny zapał stworzył scenę dla słynnej powieści Mary Shelley o zmartwychwstaniu dzięki potędze elektryczności: Frankenstein. "Być może zwłoki zostałyby ożywione. Galwanizm był tego dowodem" – napisała Mary w noc poprzedzającą podzielenie się tą historią.

Doktor Michel słyszał o chirurgicznym procesie chemicznego rozkładu za pomocą elektryczności, znanym jako elektroliza i eksperymentował z jego modyfikacją, aby opracować odpowiednią technikę do stosowania na rzęsach. Przykładał do policzka pacjenta metalową płytkę podłączoną do elektrody dodatniej ogniwa galwanicznego (baterii), wprowadzał do pęcherzyka igłę połączoną z elektrodą ujemną i przyłożył prąd. Włosy następnie łatwo zniknęły za pomocą pęsety. Stwierdzono, że mechanizm mieszków włosowych został zniszczony przez wodorotlenek sodu wytwarzany w reakcji elektrochemicznej do tego stopnia, że włosy nie odrastają.

Po udoskonaleniu swojej techniki na rzęsach, doktor Michel spróbował swoich sił w chirurgii plastycznej, nakładając ją na brwi. W 1875 roku opublikował raport szczegółowo opisujący jego elektrochemiczny rozkład mieszków włosowych w St. Louis Clinical Record.